"UNA SONRISA QUE DOMINA PAISAJES ANIQUILADOS" MAESE CIORAN

jueves, noviembre 02, 2006

AGONÍSTICA


bienvenido. trabajo de equilibrista demediado sobre el canto de una hoja, desenterrando melodías de grisú con una cucharilla de alpaca de primera comunión, silbidos como vibraciones de copas a medio llenar bajo dedos grasientos que yacen atrapadas entre capas de arenisca y granito que el tiempo y la rutina desmenuzan cada día, cada minuto y yo las acecho tras los matorrales como un topo que surge de una boca de metro y de esa desorientación brotan las frases de boquilla estrecha, mis oidos subterráneos agonizan tras cada silencio, estas podrían ser las últimas palabras si la locura no lo remedía.

3 comentarios:

Torreira dijo...

A loucura non sei mais a festa de dentro de 9 dias seguro...bótaseche de menos

Moralla dijo...

Encántame!!! recén descuberto! pasarei por akí!! pero debería de escribir máis!!! es moi orixinal!
comparto moitos gustos literarios contigo !
Para comezar: Henry Miller!!!!
Pásate por:
http://moralla.blogspot.com
Saúdos para o veciño darriba ¡
Torreira ¡
e para ti tamén
Yoli :-)

Ra dijo...

Que bello vivir como un topo.