"UNA SONRISA QUE DOMINA PAISAJES ANIQUILADOS" MAESE CIORAN

miércoles, septiembre 19, 2007

sopas de cabalo cansado


deseo sacar mi mano del embozo y alcanzar un mendrugo de belleza tan nítida y palpable como un eclipse solar o una moneda en el bolsillo pero esta mañana tan sólo consigo tristezas untadas con lima de uñas sobre unos párpados cansados... deseo que el mundo sea un atardecer de Vermeer plegado como una nota de amor que cae en tu regazo al empezar el recreo y sentir su mirada brillante y acuosa mientras repaso sus dobleces con los pulgares en una caricia que subraye todos estos sentimientos deshilachados... deseo tantas cosas cuando mis fuerzas se agotan, ahora que la vida es un pálpito que duda entre arrojar el testigo a una sombra que se aleja o abandonarse a la almohada y retener su eco con los puños apretados.

7 comentarios:

Unknown dijo...

todos los días son iguales en cuanto suena el despertador...
algunos varían tras la ducha pero si la tristeza anida en tu almohada...
no deje nunca de escribir, hágalo por nosotros los expectantes.apertas

Arale Norimaki dijo...

y cuando toda almohada es extranha y no hay luz que invoque a las sombras que han de recoger el testigo, que hacer?


no soy amiga de superlativos, pero creame cuando le digo que es "optimo" verle de vuelta. La banda sonora, toda una rafaga de nostalgia lectora.

Anónimo dijo...

irman,
mengrugazos de todo o que me pidas te daba eu a ti.
Coidate, durme ben e lembra que todo aquelo que teña menos de 12 meses en barrica non che fai ben ó figado.
bicos grandes...bicos de 8 compases.

Ra dijo...

Yo querría ser Tina (a priori incompatible con la elegancia de Smog) y cantarte aquello de " you´re simply the best...!"...
Eres impecable.

franetico dijo...

gracias a todos por obligarme a abandonar esta mortaja de silencio; necesitaba un empujoncito(más bien una patada en el culo)

Torreira dijo...

Aqui tes o meu pe...irmán

Ra dijo...

(Otra!... otra!)