"UNA SONRISA QUE DOMINA PAISAJES ANIQUILADOS" MAESE CIORAN

lunes, junio 11, 2007

ESCLAVO DE MIS SILENCIOS



Hoy necesito de tus mentiras esdrújulas para atarme al mundo, antes de que se cierre todo este silencio de algodones sucios como un anochecer de nudillos y cremalleras.
Libérame de lo angosto y del lado injusto de la lupa, empújame más alla del Bósforo y del Mármara, hacia un post-it rebosante de palabras que pueda clavar en mi pecho como una medalla, tatúame Liberto en las puertas interiores de mi celda acolchada, tira de los brazos de mi nudo hasta que reviente, deja que me estríe como un valle muerto bajo las patadas de un volcán y entonces oirás mi voz.

12 comentarios:

Torreira dijo...

Xa se che botaba de menos gran cabrón epicureo...teremospois que montar unha comanda de espartacos pra liberar ese arte que escupes con cada ringleira.Apertas irmán

Moralla dijo...

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Olvido A. dijo...

Ya ves, todavía no sé qué comentarte, qué decirte. Después de tantas noches, aún sigo pensando que me he colado cual voyeur de tres al cuarto. Y aún me pasa que te leo y no sé qué decir. Me quedo ahí callada, pensando que eres muy grande. Y muy delicioso.

Moralla dijo...

...Quero ser lava cuspindo mercurio sobre o teu rostro pálido, coma unha corda de guitarra cravándose na túa espiña dorsal, e liberar o ferrollo das túas man encadeadas até coller o teu berro co meu silencio e facelo d-e-l-e-t-r-e-a-r a mágoa oculta sen coiraza, o ardor xélido laiando l-i-b-e-r-d-a-d-e coa meniña dese(s) ollo(s) de cíclope erguéndose na terra e no mar.

Pavo, es libertador de verbas, en absoluto escravo. Esta noite, inspírasme.
bico

Ra dijo...

Cuando quiera tiramos el lado injusto de la lupa a la hoguera de San Xoan de una playa cualquiera.

Arale Norimaki dijo...

...mientras gritamos todos hasta reventar los nudos con la fuerza de nuestros pulmones.
Es vd. arrebatadoramente grande, Sr.Franético.

Anónimo dijo...

"(...)todo este silencio de algodones muertos"A min danme medo o silencio de algodones suxos, tampouco me gustan as mentiras, pero, ás veces, cando "me estrío como un valle muerto" diante do puto televisor sen escoitar, nin tan sequera mirar... penso "só unha mentira pequena, nada máis. A derradeira gota de veleno para non faga tanto ruido o silencio...(valdeorosa-rosa)

franetico dijo...

soy un cabrón epicúreo, delicioso,libertador de verbas con rostro pálido,pirómano en rehabilitación, arrebatadoramente grande y un silencio de algodones sucios... oscilo con determinación gracias a vuestras caricias entre un caracol ascendiendo el monte Fuji y una sudorosa Tina Turner berreando ante cien mil personas. Gracias.

Viviendo sin ti dijo...

Chapo¡
No puedo añadir nada más a este post.

Raposo dijo...

A tua voz xa a levamos escoitando fai tempo e vale a pena. E non é unha mentira esdrújula, eh!
Unha aperta.

Unknown dijo...

Quieres que la gente te comente? Yo no puedo, me dejas sin palabras, no sé que escribir sobre tus letras...

Sólo gracias por pasarte por mi rinconcito y que sepas que el agasallo está en Ourense ;)

rosa enriquez dijo...

Ola¡ Pensei que colgaras algo novo. (valdeorosa-rosa)