"UNA SONRISA QUE DOMINA PAISAJES ANIQUILADOS" MAESE CIORAN

jueves, diciembre 28, 2006

de adoquines y gelatina


conservo en mi todas las tardes del mundo como gelatinas de tenso presente que vibran y danzan cada vez que respiro; son tardes acuáticas en las que chapoteo entre sargazos agarrado a un madero funerario de clavos afilados que perforan mi piel marcando una hora de sabor metálico, las cuatro y veinticinco, cuando se libera de sus ataduras la agonía de la mediana edad del día y no soy nadie, "e nao posso querer ser nada". vértigo abisal que enhebra todos los recuerdos de una vida que se hundirán conmigo, ayudados por los adoquines hinchados de monotonía que se van apilando dentro de los bolsillos añejos de mi abrigo, todas esas tardes del mundo como gelatinas de tenso presente.

5 comentarios:

Torreira dijo...

Xelatina voute dar eu irman...hoxe o partido-festa agarda por nos e ali estaremos coma bos escoceses que somos (os galegos?).
Apertas

Anónimo dijo...

HOLA. NON ME ENTERO DE NADA. CREO QUE CHE ENVIEI TRES MENSAXES AO TEU CORREO. DISCULPAS. PRETENDÍA FACER UN COMENTARIO NO TEU BLOG. VALDEOROSA É TORPE NISTO DA TECNOLOXÍA... BEN,DESPOIS DE DISCULPARME, QUERERÍA DICIR QUE ME GUSTA O QUE ESCRIBES E COMO SENTES. A MIN PÉSAME O TEMPO E A MEMORIA. CREO QUE SE O PENSO MOITO ACABO TOLA.

Anette dijo...

Muito bonito! Um bom ano cheio de coisas boas e que continues a partilhar a tua sensibilidade. Gostei de vir aqui!

Anónimo dijo...

As catro e vintecinco....UHMMMM, o madeiro funerario... ou e agonia previa para ver o partido en Riazor ou será que as cinco empezan os touros con Paco Vazquez no tendido.
Suerte

Anónimo dijo...

xelatina?
e a meada que parece que deixaches na pedra compostelana por exemplo unha noite de festa!
a ensuciar ás rúas e a facer poesía escatolóxica!
xelatina!
(é broma...)
FELIZ ANO MIRÓN, franético misterioso que escrebe poesía preciosa ás agochadas
Y(moralla) ;-)