"UNA SONRISA QUE DOMINA PAISAJES ANIQUILADOS" MAESE CIORAN

jueves, octubre 18, 2007


Ya han pasado dos semanas, 20 botellas de cerveza Everest, cinco mil escalones de granito arriba y abajo, Enantyums, Voltarenes, paracetamoles a punhados, cientos de Namastes siempre correspondidos por una sonrisa, millones de jadeos agonicos en busca del oxigeno mientras las montanhas se esconden tras la niebla como doncellas asustadas, diez dias sin ducharme, aplicando toallitas de bebe sobre mis mas franeticas partes, decenas de plantaciones salvajes de la mas fresca de las marujas posibles, pero solo he tenido un amanecer a cuatro mil metros con las cumbres nevadas ribeteando el cielo a martillazos con su orgullosa permanencia y estos minutos en un ciber de Pokhara para teclear hasta el proximo apagon y concederme el gustazo de certificar que he vivido. Torreira, irman, estou aturdido pero felizmente inconsciente

3 comentarios:

Torreira dijo...

Botaseche de menos un mundo irmán,cabrón resiste,os maoistas están en proceso de negociación e abandoaron as armas fai uns meses,todo controlado...sei que debe ser duro,mais tamén notifico pola miña parte unha certa envexa.Apertas fortes

Ra dijo...

Éso es vida.
Mua

Unknown dijo...

coidado franetico contan as historias que homes demasiado ambiciosos, non souberon frear a tempo y o chegar a cima seguiron ascendendo ata hollar cumbres que nin guen mais veu...
ahi onde se vive co xusto y os luxos se convirten nunha chocolatina ou en casos extremos unha lata de cocacola faga o favor y adiquenos unha instantanea do himalaya mais autentico.... unha aperta chea de envidia, pero sana