"UNA SONRISA QUE DOMINA PAISAJES ANIQUILADOS" MAESE CIORAN

lunes, marzo 12, 2007

cediendo al vértigo



a veces escucho su voz llamándome por mi nombre mientras me hundo en el sueño, durante ese último latido neumático que se acoda en el cuello de la botella, cuando el alma se hace cuerpo y pesa tanto como el lastre del cadalso, y entonces lo siento cercano, abrasador, amenazante, con sus fanfarrias de lirios y sus aristas de mandamientos quebrados, la mirada cóncava de la boca del cañón apuntándome con una plegaria postrada de hinojos, pero es demasiado tarde para una respuesta, cedo ante el vértigo de un baúl que se cierra. De ese hombre que contiene todos los pensamientos del universo y quiso morir una noche por curiosiodad, surgió la sonrisa que ahora me domina

10 comentarios:

Torreira dijo...

Pídome prime!...xenial como sempre (coido que ningún dia pensarei outro adxectivo)...a música que ti maese cioran emprestas e a pementa negra que lle faltaba ao solombo.
O teu sorriso perpetuo e o teu mellor capital Franético (non o perdas)

Ra dijo...

A mí el VÉRTIGO me ha parecido siempre el leit motiv por excelencia, desde nena. Será que estoy para el arrastre.

PD. Franético, le sienta bien el toquecito de piano-bar ;)
Muy elegante.

Moralla dijo...

Hai perigo de anegación no "rock botton river".
Choro. Quero un pañuelo.
E unha guitarra. E escoitar de novo esta canción que me puxo o corpo coma unha galiña azul.
Non sei se poderei subir cara aos astros de tanta vertixe emocional.
Ti tes a culpa, malo

Anónimo dijo...

Noooon!! Dime que nunca é tarde para unha resposta!

franetico dijo...

Siento haber provocado esa ríada, mo. la canción es emocionante. y el video musical de los más hermosos que he visto jamás.Ra, déjate caer. Y nunca es tarde para hacerse preguntas sin respuesta. papito torreira, gracias por todo.

Raposo dijo...

Texto e banda sonora non deixan indiferentes.
Parabens.

Arale Norimaki dijo...

No sé si es el HTML o las nubes etéreas de electrones bailongos que conforman mis circuitos lo que reacciona ante estos textos musicados, pero ya le he pedido un vértigo de esos a los Reyes Magos.

Anónimo dijo...

Gústame. Xa o sabes. Non sei que máis dicir. Ah que a música podería ter durado máis. Un saúdo.(valdeorosa)

Son Unha Xoaniña dijo...

Moi bo, sinto non poder escoitar a música, non sei porque non me deixa.
É que inda non domino os intringulis da "cibernética"
un saúdo.

Moralla dijo...

FRANE, aínda sobrevives na escuridade da VERTIXE?
Asemella que caíches polo BURACO negro-azulado do ATLÁNTICO e desapareciches de por vida...
esqueciches o flotador?